Geen nut: hoeveel we ook voor onze kinderen zorgen, we zullen waarschijnlijk op een of ander moment met de opkomst van een breuk te maken krijgen.
Kinderen zijn heel actief, vooral jongens. Om deze reden zijn de belangrijkste oorzaken van fracturen gerelateerd aan vallen en ongevallen die het gevolg zijn van het beoefenen van sport of vrijetijdsbesteding, zoals voetbal, skateboarden, fietsen, rennen, en vallen van hoge plaatsen zoals bomen en daken.
Vaak voorkomende fracturen bij pediatrische patiënten zijn de vingers, de humerus (arm), de enkel, de onderarm en de tenen.
Hoewel er andere letsels en oorzaken zijn voor ziekenhuisopname en het zoeken naar spoedeisende hulp in ziekenhuizen (brandwonden, villen, onder andere), zijn fracturen verantwoordelijk voor het grootste deel van de zorg.
Is het echt kapot?
Kinderen en zelfs adolescenten kunnen moeite hebben om een fractuur te identificeren, dus het is aan de ouders en volwassenen om dit te doen. De breuk wordt gekenmerkt door een zeer intense pijn in het getroffen gebied. Vaak kan het slachtoffer het getroffen ledemaat niet verplaatsen vanwege de hevige pijn.
Controleer naast deze factor de vorming van oedeem (zwelling), ecchymose (paarse vlekken) of misvormingen, alsof het bot "van de plaats was".
Hoe moet ik doorgaan?
Als je denkt dat het inderdaad een botbreuk is, is de procedure die moet worden gevolgd eenvoudig, maar het duurt rustig om het kind niet verder te laten schrikken. Geef een aantal analgetische medicijnen, zoals ibuprofen, bijvoorbeeld. Maak vervolgens ongeveer 15 minuten lang een ijspakking op de betreffende site. Zoek naar voorwerpen die u kunnen helpen bij het immobiliseren van de ledematen, zoals stukken hout of karton, en ijssticks, bevestiging met stroken, pleisters of zelfs stukken stof.
De volgende stap is om medische hulp te zoeken in een ziekenhuis, eerste hulp of kliniek, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan plaatsen met orthopedisch bedienden.
Een paar jaar geleden werden de meeste fracturen behandeld met gips gedurende een periode van drie tot acht weken. Veel artsen kiezen tegenwoordig voor het gebruik van flexibele titaniumstaven, wat de tijd van immobilisatie met gips vermindert en de kans verkleint dat het bot in een verkeerde positie verkalkt. Na enige tijd wordt een operatie uitgevoerd om de staven te verwijderen.