Hoewel het ongeveer 30 gram meet, zijn de functies van vitaal belang voor het menselijk lichaam. Gelegen voor het strottenhoofd, de schildklier gehoorzaamt de signalen afkomstig van de hersenen voor de productie van hormonen T3 en T4, die verantwoordelijk zijn voor het reguleren van de snelheid van alle werking van het organisme.
Wanneer deze snelheid echter te traag of te hoog wordt, kunnen symptomen zoals vermoeidheid, ongesteldheid, stress, gewichtsverandering, onder andere, betekenen dat aandacht en enige medische zorg nodig is om weer normaal te worden. Wanneer wordt vastgesteld dat u problemen ondervindt, zal de specialist vaststellen of er sprake is van hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie. Maar weet je wat de verschillen zijn?
Hypothyreoïdie
Er wordt aangenomen dat het erfelijk kan zijn en van generatie op generatie kan worden overgedragen. Het lichaam produceert antilichamen die de schildklier kunnen aanvallen, die ontstoken raakt en stopt met het uitvoeren van haar functies. De meest voorkomende symptomen die van persoon op persoon kunnen veranderen zijn vermoeidheid, gevoeligheid voor koude, extreem droge huid, gewichtstoename en zelfs de menstruatie gedereguleerd.
De meest voorkomende behandeling is hormoonvervanging door middel van medicatie. Maar het is belangrijk om te benadrukken dat alleen de arts met meer precisie kan diagnosticeren en de beste en meest efficiënte behandelingen kan aangeven, omdat deze voor elk type persoon kunnen variëren.
Indien onbehandeld, kan de ziekte leiden tot hart-, maag-darm- en andere problemen.
Hyperthyreoïdie
Gekenmerkt door de aanwezigheid van een antilichaam in het bloed dat verantwoordelijk is voor het excessief versnellen van de productie van hormonen. In dit geval is het gebruikelijk dat patiënten klagen over angst, slapeloosheid, nervositeit, trillen en gewichtsverlies.
Behandelingen kunnen ook worden gedaan door middel van medicijnen en gecontroleerde consumptie van jodium (dit is het mineraal dat door de klier wordt gebruikt voor de productie van hormonen). Zoals alle soorten behandelingen, kan alleen de arts de benodigde hoeveelheid in de maaltijden aangeven. Immers, de overmatige inname van jodium kan ook de behandeling in gevaar brengen.
In andere gevallen geeft de specialist een operatie aan om de behandeling effectiever te maken.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Het wordt aanbevolen dat iedereen ten minste tweemaal per jaar zogenaamde preventieve onderzoeken uitvoert. In het geval van een schildklieranalyse kan de arts drie soorten tests bestellen: bloedafname, scintigrafie en echografie.
Bloedafname: Via een eenvoudige bloedtest is het mogelijk om de doseringen van de hormonen TSH, T3 en T4 te controleren. Het resultaat wijst ook op de aanwezigheid van antithyroid-antilichamen.
Scintigrafie: Ingedeeld als schildklierafbraak ontvangt de patiënt radioactief jodium in het lichaam. Deze radioactiviteit van het mineraal vormt gebieden met grotere helderheid, waarbij het mogelijk is om te verifiëren waar er meer of minder concentratie van jodium is.
Echografie: Afhankelijk van het geval, zal de specialist dit onderzoek aangeven om de aanwezigheid of afwezigheid van knobbeltjes in de klier te controleren. Als het aanwezig is en als het groter is dan 1 cm, maken de specialisten de punctie, die door een naald enkele cellen verwijdert voor analyse.