Slecht slapen is een probleem dat tussen 5% en 10% van de algemene bevolking treft en het leven van mensen kan verstoren, inclusief kinderen, die er mogelijk ook last van hebben.
Hoe het probleem te identificeren?
Slapeloosheid bij kinderen kan worden gekarakteriseerd als initiaal, wanneer het kind moeite heeft met inslapen, of tussentijds, wanneer de slaap van het kind wordt onderbroken en ze niet meer in slaap kan vallen.
Het probleem wordt beschouwd als slapeloosheid wanneer ten minste één van de bovenstaande situaties gedurende een periode van drie weken wordt herhaald. In deze gevallen moet je de hulp van een specialist inschakelen, want volgens het Sleep Institute is "slapeloosheid het topje van een enorme ijsberg" en kan het teken zijn dat iets het kind stoort.
Volgens deskundigen moet slapeloosheid onder drie aspecten worden geanalyseerd: fysiek, psychologisch en sociaal. In het geval van kinderen kan slaapproblemen gerelateerd zijn aan lichamelijke problemen, zoals allergieën, reflux of een soort van ontsteking; problemen die van invloed zijn op de psychologische, zoals de nachtmerrie fase of angst; en sociale problemen, zoals een gebrek aan routine, de toegang van een kind tot school, de komst van een broer of zus of scheiding van ouders.
Reeds in de fase waarin het kind zich bevindt, kan slapeloosheid in de kindertijd worden gekenmerkt als primair of secundair. Primaire slapeloosheid blijkt uit twee maanden van het leven, want daarvoor is het erg moeilijk om het te karakteriseren door de onregelmatigheid van de slaap. Pasgeborenen slapen gemiddeld 16 uur per dag, rekening houdend met het feit dat ze elke drie uur wakker worden om zichzelf te voeden. Sommige kinderen hebben onregelmatigheden in deze cycli, maar als het kind vaak 's nachts wakker wordt en huilt, zoek dan een arts, het kan een teken van slapeloosheid zijn.
Anderzijds manifesteert secundaire slapeloosheid zich bij kinderen vanaf het tweede levensjaar en die al een adequate slaaporganisatie hebben opgezet wanneer zij 's nachts beginnen met ontwaken. De tweejarige heeft 12 tot 14 uur slaap nodig, inclusief dutjes. Dus als ontwakingen blijven bestaan, zoek dan een specialist.
Wat zijn de gevolgen van slapeloosheid tijdens de kinderjaren? Volgens medische experts, slapeloosheid in de kindertijd leidt tot gemakkelijk huilen, prikkelbaarheid, humeurigheid, afhankelijkheid van ouders, donkere kringen en zelfs mogelijke groeiproblemen, omdat groeihormoon wordt geproduceerd tijdens de slaap. Bovendien leidt het probleem tot slechte schoolprestaties, onzekerheid, verlegenheid, relatieproblemen en eenzaamheid.
Wat moeten ouders doen?
Zodra ouders beseffen dat er iets mis is met de slaap van hun kind, moeten ze de hulp van hun kinderarts zoeken zodat hij hun oorzaken kan diagnosticeren en de behandeling kan ontwikkelen, wat kan worden gedaan met homeopathie of zelfs kruidengeneesmiddelen.
Daarnaast is het van cruciaal belang dat ouders de omgeving waarin het kind slaapt, en hun routine opnieuw bekijken. Geageerde kinderen die bang zijn, die veel stimuli ontvangen voor het slapengaan, zoals televisie en andere soorten lawaai, of die geen routine hebben, kunnen moeite hebben met slapen. In deze gevallen kunnen enkele eenvoudige maatregelen helpen. Probeer met de kinderen te praten om hen gerust te stellen, leg meer uit over de nachtmerries en maak duidelijk dat alleen slapen geen probleem is.
Een andere suggestie is om het gezelschap van een knuffeldier aan te moedigen of twee broers in dezelfde kamer te plaatsen om samen met de ander te blijven. Daarnaast is het de moeite waard om in te zetten op de verlichting van de kamer, die gezellig en routineus moet zijn, noodzakelijk voor kleine kinderen. Maak een bedtijdritueel, zoals zwemmen, dineren, een verhaal vertellen en naar bed gaan. Als de symptomen aanhouden, kan het zoeken naar een psycholoog helpen.