Plastische chirurgie is altijd in verband gebracht met psychologie. Het begon als een herstellende operatie, met meldingen van gevallen van nasale reconstructie uit de middeleeuwen. Het werd geïntroduceerd in Brazilië door Dr. Antonio Prudente in de late jaren 1930.

De zoektocht naar herstel van aangeboren of verworven misvormingen gericht op het herstellen van de aangetaste functie, evenals het minimaliseren van de belangrijke psychologische gevolgen op het persoonlijke, affectieve en professionele vlak.

Met de verbetering van chirurgische en anesthesietechnieken, begon plastische chirurgie ook te focussen op esthetische verbetering, gerechtvaardigd door de groeiende zoektocht naar zelfrespect.

Vandaag, vanwege de grote veiligheid en standaardisatie van dergelijke technieken, is plastische chirurgie populair geworden, van een taboe zijn tot een meer item in het esthetische arsenaal.

Maar de massificatie van de media en het opleggen van de huidige standaard van schoonheid heeft ook psychologische verstoringen veroorzaakt.

Er zijn patiënten die eeuwig ontevreden zijn met zichzelf en die in plastische chirurgie ontwerpen om hun problemen op te lossen. Natuurlijk zullen ze altijd ontevreden zijn met de behaalde resultaten, hoe goed ze ook zijn, omdat de operatie persoonlijke, familie- en beroepsziekten niet zal oplossen.

Er zijn andere die verbeeldingen van het eigen beeld veroorzaken, altijd op zoek naar correctie van niet-bestaande defecten. Natuurlijk zullen ze ook nooit tevreden zijn met de operatie, omdat de focus zal veranderen zodra het klaar is en ze een nieuw defect zullen vinden.

Een ander soort psychologische vervorming die wordt aangetroffen in klinieken wordt geïllustreerd door patiënten die hun fysiognomie willen veranderen in uiterlijkheden als beroemdheden. Als dergelijke veranderingen worden geprobeerd, zal er een frustratie zijn dat je niet hetzelfde bent als je idool en dat je problemen van niet-herkenning van zelfbeeld kunt presenteren.

Een belangrijk kenmerk van cosmetische plastische chirurgie, dat naar mijn mening een groot voordeel is ten opzichte van andere medische gebieden, is dat het niet nodig of urgent is om dit te doen. Hierdoor kan het alleen op het ideale moment worden uitgevoerd, wanneer de patiënt klaar is op het fysieke en psychologische vlak.

De rol van de chirurg is om manieren te zoeken in het technische arsenaal om verbeteringen te verkrijgen die gericht zijn op het verjongen en corrigeren van esthetische vervormingen, maar zonder de etnische en fysiognomische kenmerken te veranderen, altijd gericht op de natuurlijkheid van de resultaten.

Het gesprek met de patiënt moet duidelijk, direct en openhartig zijn, zodat er geen twijfel over bestaat wat de mogelijke uitkomsten en technische beperkingen zijn. In het geval dat u emotioneel instabiele patiënten tegenkomt, moet u hen verwijzen naar psychologische counseling en de operatie uitstellen.

Op deze manier is plastische chirurgie een veilige procedure met een hoge mate van tevredenheid bij patiënten en artsen. De expert weet echter dat het net zo belangrijk is om te weten wie, hoe en wanneer te opereren, weet wie niet mag werken, anders zijn ze allebei ontevreden.